maandag 1 april 2013

tentoonstelling animeert...

Uit het gastenboek:
Unieke kans voor Emmen om zich te profileren met dit project.

Gelukig had de Zuidervelder het persbericht van de werkgroep tot een aardig stukje bewerkt, waardoor om 2 uur precies de tentoonstelling "Landschapspark: veleden - heden - toekomst" volstroomde. Het was er meteen zo levendig en geanimeerd, dat er meer gezamenlijk over de plannen werd gesproken, dan gekeken en gelezen.
   Onder genot van thee met paaslekkers werd in de zonnige tuin nog uren doorgediscussieerd. De bezoek(st)ers waren het er over eens dat het plan uniek is en nieuwe kansen biedt voor velen en ook voor de stad Emmen.
   De werkgroep voelde zich door deze feedback gesterkt in haar idee dat het project moet groeien, zoals planten groeien, een ontwikkeling dus met steeds meer inbreng van anderen. Dit in contrast tot de tekentafel van projectontwikkelaars, die als voldongen feit en zonder ook maar rekening te houden met het landschap en haar geschiedenis een megalomaan plan op een gebied loslaten. Zulke geluiden bereiken overigens ook uit de wijk de werkgroep steeds meer.

Al veel eerder was er verbazing dat de gemeente (nog) niet officieel op het plan van het landschapspark ingaat, want wat is er mooier dan naast een dierenpark en 'mensenpark' een plantenpark te hebben?), maar bij de bezoekers leidde dit tot een hele brainstorm over wat 'gemeente' nu eigenlijk inhoudt, ook gezien de saksische achtergrond van 'gemeenschappelijke grond' en de mensen die gezamenlijk een 'gemeenschap' vormen, wat nog diep tot in de 19de eeuw in de boermarke vorm kreeg. Langs ons landschapspark liep trouwens tot in de jaren 1950 de Markeweg, nu Boermarkeweg.
   Sommige van de aanwezigen hadden als klein kind al het idee dat grond "van niemand" kon zijn. Dit is trouwens een principe dat zeker teruggaat op de -neolithische - hunebedtijd: het concept van moeder aarde, die al haar kinderen draagt en weet te voeden.

De discussie reflecteerde dus de hele grondslag van het landschapspark, namelijk vanuit historische wortels naar de toekomst kijken.
    Al met al zo interessant en inspirerend, dat de werkgroep weer met hernieuwde energie verder kan.